zaterdag 10 september 2011

DE SCHOONHEID

DE SCHOONHEID
Tijdens de algemene audiëntie van 31 augustus sprak paus Benedictus XVI over de relatie tussen kunst en gebed.

In deze vakantieperiode wees ik herhaaldelijk op de noodzaak om te midden van alle bezigheden tijd te vinden voor God en het gebed. Nu sta ik kort stil bij een van die wegen tot God: de weg van de kunst, die deel uitmaakt van de via pulchritudinis, de weg van de schoonheid.

Wellicht raakte u wel eens innerlijk bewogen bij het zien van een beeld of schilderij, of bij het horen van een gedicht of een muziekstuk, en bespeurde u dan bij uzelf een innerlijke vreugde. Dan nam u meer waar dan alleen een stuk brons of marmer, een beschilderd doek, een hoeveelheid letters of een verzameling klanken, maar iets groters, dat meer te vertellen heeft, een boodschap overbrengt en de ziel verheft.

Een kunstwerk is vrucht van de creatieve capaciteit van de mens, die zich inspant om de diepere zin van de zichtbare werkelijkheid te ontdekken en die dan weer mee te delen via de taal van vorm, kleur, klank. Kunst kan tastbaar uitdrukking te geven aan de behoefte van de mens het zichtbare te overstijgen. Kunst is als een deur die openstaat naar het oneindige, naar een schoonheid en een waarheid die boven het alledaagse uitgaan. Een kunstwerk kan de ogen van geest en hart openen en ons een duw geven naar het hemelse.

Sommige kunstwerken zijn ware wegen naar God, de allerhoogste Schoonheid, en zijn zelfs behulpzaam om de relatie met Hem te doen groeien in het gebed. Het gaat om werken die zijn ontstaan uit het geloof en dat geloof tot uitdrukking brengen. In een gotische kathedraal worden wij gegrepen door de verticale lijnen die naar omhoog wijzen, terwijl we ons klein voelen en verlangen naar volheid. In een romaanse kerk voelen we ons spontaan uitgenodigd tot overpeinzing en tot gebed. Ook als wij gewijde muziek beluisteren die onze ziel opent, worden wij geholpen ons tot God te wenden. Het ware geloof is als schoonheid, die de onweerstaanbare tegenwoordigheid van Gods waarheid tot uitdrukking brengt.

Herontdek het belang van deze weg, ook voor het gebed, voor onze levende relatie met God. Overal zijn kunstschatten die het geloof tot uitdrukking brengen. Deze plaatsen bezoeken moet meer zijn dan een gelegenheid tot culturele verrijking, maar moet vooral aanzetten om in overweging stil te staan bij de stralende schoonheid, die ons diep raakt en ons innerlijk uitnodigt op te gaan tot God. Laten we hopen dat de Heer ons helpt in het zien en overwegen van zijn schoonheid, in de natuur en in kunstwerken om zo, geraakt door het licht van zijn gelaat, ook licht
kunnen zijn voor onze naaste.

Euthanasie en sacramenten sluiten elkaar uit.

Euthanasie en sacramenten sluiten elkaar uit. Iemand die voornemens is zijn leven te (laten) beëindigen ontbeert daardoor de juiste gesteltenis om de sacramenten te ontvangen. Dat schrijven de Nederlandse bisschoppen in een verklaring naar aanleiding van de kwestie Liempde. Daar ontstond commotie toen de pastoor weigerde mee te werken aan een kerkelijke uitvaart van een parochiaan die euthanasie had laten plegen.
Verschillen
In hun reactie onderscheiden de bisschoppen twee situaties. De eerste betreft het verzoek om sacramentenbediening terwijl de betreffende persoon voornemens is zijn leven te laten beëindigen door euthanasie of zelfdoding.
“In dit verzoek ligt een dubbele tegenspraak”, aldus de bisschoppen. “Betrokkene wil de regie over zijn leven en dood in eigen handen houden, terwijl men in het ontvangen van de sacramenten zich juist overgeeft aan Gods liefdevolle ontferming.” De mens heeft geen beschikkingsrecht over het eigen leven of dat van anderen. “Alleen aan God komt het toe te beschikken over het leven en de dood van de mens, die Hij naar Zijn beeld en gelijkenis heeft geschapen. Bij iemand die voornemens is zijn leven te (laten) beëindigen ontbreekt daardoor de juiste gesteltenis om de sacramenten te ontvangen.”
“Door in te gaan op het verzoek om in deze situatie de sacramenten toe te dienen en afspraken te maken over de uitvaartplechtigheid zou de priester bovendien de indruk kunnen wekken dat hij met het levensbeëindigend handelen akkoord is. Dit zou de verkondiging van de Kerk ten aanzien van het aan het menselijk leven verschuldigde respect ondermijnen.”
Uitvaart na euthanasie
“Een andere situatie doet zich voor wanneer de priester wordt verzocht om een kerkelijke uitvaart te verzorgen voor iemand die door suïcide of euthanasie zijn leven heeft beëindigd of laten beëindigen. Als betrokkene daartoe heeft besloten, terwijl hij door emoties, angst en stress was overmand, is zijn innerlijke vrijheid en daarmee de toerekenbaarheid van de daad verminderd. In deze situatie kan de priester na rijp beraad tot de conclusie komen dat hij voor betrokkene een kerkelijke uitvaartplechtigheid kan houden.”
De bisschoppen benadrukken dat het niet gaat om “zelf geformuleerde regels”, maar om “normen die voortvloeien uit Gods scheppingsordening en uit het wezen van de sacramenten zoals Christus die heeft ingesteld, en die zij niet eigenmachtig kan aanpassen of veranderen. Het is haar taak deze normen voor te houden.”
Pijnbestrijding
“Ten onrechte wordt wel gezegd dat euthanasie of medische hulp bij suïcide onontbeerlijk is om aan een ondraaglijk lijden een einde te maken. Hoewel de Kerk verkondigt dat het lijden gedragen in vereniging met Christus, een bijzondere waarde in zich kan dragen, leert zij tevens dat het een opdracht is om pijn en andere symptomen naar vermogen te bestrijden. Hierbij kan men, wanneer er geen alternatieven voorhanden zijn om het lijden tot draaglijke proporties te verminderen, het risico nemen dat als bijwerking van zware pijnstillende middelen het leven wordt verkort. Tevens is het geoorloofd door slaapmedicatie het bewustzijn te verminderen of te onderdrukken, ook al kan dat leiden tot bespoediging van het levenseinde. Voorwaarde hierbij is dat op geen enkele andere manier pijn en andere symptomen tot draaglijke proporties kunnen worden teruggebracht en de dosis van de toegediende slaapmiddelen niet uitgaat boven wat nodig is voor de symptoombestrijding.”
De bisschoppen hebben tevens besloten de in 2005 uitgevaardigde maar niet gepubliceerde richtlijnen publiek beschikbaar te maken. De nota ‘Pastoraat rond het verzoek om euthanasie of hulp bij zelfdoding’ is via de website www.rkkerk.nl verkrijgbaar.

Durft U het aan?

Durft U het aan?
"Maar toen de leerlingen Hem zo over het meer zagen gaan, raakten zij van streek, omdat zij een spook meenden te zien en zij begonnen van angst te schreeuwen.
" Bij een ontmoeting tussen de heilige God en de zondige mens wordt openbaar hoe de mens zijn zekerheid heeft gezocht buiten God. Die zekerheid blijkt ongegrond en de mens valt in het niets. Het is nodig dat een mens dit doormaakt, voordat God Zich aan hem kan openbaren als de enige vaste bestaansgrond. "Maar Jezus zei onmiddellijk tot hen: Weest gerust, Ik ben het. Vreest niet." Het eerste dat Jezus doet in ons leven, is niet de stormen bedaren en de moeilijkheden wegnemen, maar midden in het noodweer zijn aanwezigheid laten ervaren: "Ik ben het." Dat is ook de Naam van God. Een geruststellende, goddelijke aanwezigheid."Heer” - antwoordde Petrus - “als Gij het zijt, zeg mij dan, dat ik over het water naar U toe moet komen." Petrus moet - als plaatsbekleder - zijn op de plaats waar Jezus is. Maar hij kan dat niet uit zichzelf. Hij moet zich laten roepen. Zo is het ook in het gebed. Bidden is als lopen over het water. Zonder genade kunnen we geen stap zetten. Ben ik me die afhankelijkheid bewust?"Terstond stak Jezus zijn hand uit en greep hem vast, terwijl Hij tot hem zei: kleingelovige, waarom hebt ge getwijfeld?" Het verwijt is terecht. Want Jezus had gezegd: "Kom." Daaraan had Petrus moeten gehoorzamen, want op grond van dat bevel om te 'komen' was hij immers geroepen: "Kom, volgt Mij" (Mt 4,19).In de eucharistie mogen wij nu met Jezus mee "over het water", de wateren van lijden en dood. Gods hand voorkomt dat wij eraan ten ondergaan, als een belofte, een onderpand dat wij in de stormen van het leven overeind zullen blijven W

Lustrumfeest Kleuter- & Kinderkerk Almelo

Lustrumfeest Kleuter- & Kinderkerk Almelo
Dankbaar terugzien
Het is een gevleugelde uitspraak; ‘de tijd vliegt’, maar dit lustrumfeest maakt ons dat nog maar weer eens bijzonder duidelijk. Onze eerste ‘kleuters’ zijn inmiddels al grote kinderen geworden, die we nog steeds, iedere derde zondag van de maand mogen begroeten, in de inmiddels ook ontstane ‘kinderkerk’.
Wij groeien met de kinderen mee.

Onze eerste doelstelling: ‘het Bijbelverhaal levend houden en doorvertellen’, geldt nog steeds. We zijn inmiddels ruim veertig verhalen verder. Ieder jaar bestaat de kleuterkerk uit een viertal verhalen uit het Oude Testament en een zestal uit het Nieuwe Testament. De grote feesten komen natuurlijk bij herhaling aan bod en kunnen niet vaak genoeg belicht worden en onder de aandacht gebracht worden. Ik ben trots op de creativiteit en de tomeloze inzet van de leden van de werkgroep. Iedere maand opnieuw is Kleuter- & Kinderkerk een feest, ook zonder een kerkelijk Hoogfeest te vieren, is het een feest in zichzelf. Ieder verhaal komt steeds, op een geheel eigen wijze aan de orde, waarbij gebruik wordt gemaakt van actieve, creatieve werkvormen en moderne media.
Wij zijn er trots op, maar willen ook onze dankbaarheid tot uitdrukking brengen. Samen met een team vrijwilligers en de betrokkenheid van (groot) ouders, kijken we in dankbaarheid terug op de afgelopen vijf jaren, die ons ook als werkgroep veel goeds hebben gebracht. Wij zijn blij dat we op deze wijze een steentje kunnen bijdragen aan de geloofsopvoeding van jongere kinderen, dat in deze tijd geen sinecure is. Dat wij onze eigen betrokkenheid op de Blijde Boodschap op deze unieke wijze mogen delen met anderen. Dat dit ook gepaard gaat met gezelligheid, verheugd de feestvreugde alleen maar.
Carla Roetgerink, pastoraal werkster St Jorisparochie Almelo Mobiel 06 20739564

Jong geleerd .....Zondag van de Grenzeloze vergiffenis

Alsof het juist vandaag! deze zondag van de grenzeloze vergiffenis zo had moeten zijn.
Het Noorderlicht pakt op de voorpagina pontificaal! uit over het 5 jarig bestaan van de kleuterkerk.

In het blad zelf leest U er NIETS over! Is er sprake van eigenschuld, schuld veroorzaakt door een ander of is dit een vorm van existentiële schuld. God zal het weten? Daarom krijgen we deze 2e kans! Hij G vraagt uw AANDACHT voor nog een Feest! De viering van dit 1e Lustrum van zijn! Kleuterkerk op 18 September in het Saam (naast de st Jozefkerk in Almelo om 11:30) De kleuterkerk is een uitstekend oecumenisch initiatief omdat we kinderen zijn van dezelfde Vader. De kinderen 3-7 jaar ervaren ook al jong ook zorg te dragen voor de ander en voor elkaar. Door wat lekkers mee te nemen in houdbare verpakking of producten voor het project van de boodschappenmand. Zo leren ze ook al moderne wiskunde! Vermenigvuldigen door te delen. Om echt rijk en gelukkig te worden in alle opzichten. Meer op pag 2 & 3 (digitale editie)

Wat is Kleuterkerk?

Wat is Kleuterkerk?
Kleuterkerk is een viering speciaal bedoeld om kinderen gelovig aan te speken op hun eigen niveau. In een gemoedelijke sfeer vertellen we het Bijbelverhaal na of beelden het uit. De kleinsten zitten op een kleed en vangen een flard van een melodietje of het verhaal op en zingen deze misschien thuis weer. De oudsten snappen het verhaal vaak al beter. Kleuterkerk is informeel en laagdrempelig. Er is een pauze waarin de kinderen een glaasje ranja drinken en we de (groot)ouders een kopje koffie of thee aanbieden. Wij hopen natuurlijk dat kleuterkerk u als (groot)ouder ook goed doet: de sfeer, de ontmoeting en mogelijk een boeiend gesprek naar aanleiding van gebeurtenissen binnen of buiten kleuterkerk, kunnen waardevol zijn om te ervaren dat u niet alleen staat in de gelovige opvoeding. Kleuterkerk vieren we in ’t Saam (bij de St. Jozefkerk, St. Josephstraat 109, 7603 XH Almelo) iedere derde zondag van de maand. Het begint om 11.30 uur en het duurt ongeveer een uurtje.

Functionering of Beoordeling gesprek

Functionering of Beoordeling gesprek

No boddy is perfect? Dikwijls kunnen we gekrenkt worden door de meest onbenullige dingen: misschien een gebrek aan dankbaarheid, een scherpe opmerking op een moment van zwakte of gewoon een keer pech hebben. (Shit happens) Een andere keer kunnen we verstoord zijn door ernstige oorzaken, zoals kwaadsprekerij en een verdraaide uitleg van wat wij hebben gedaan vanuit een oprecht geweten. Hoe dan ook, als we meteen vergeven, en alles vergeven, ja ja! J moeten we ons hart naar God gericht hebben. God vergeeft degene die vergeeft. De barmhartigheid die wij anderen betonen, is dezelfde barmhartigheid die ons gegeven zal worden. Dit is de boodschap die wij vinden in de lezingen van vandaag. De eerste lezing zegt: Wie wraak neemt, zal de wraak van de Heer voelen: de Heer zal zijn zonden nooit uit het oog verliezen. Vergeef uw naaste zijn onrecht: dan worden, wanneer gij erom bidt, 'uw eigen zonden kwijtgescholden. Kan een mens, die tegenover een medemens in zijn gramschap volhardt, bij de Heer zijn heil komen zoeken? De Heer heeft dit gebod vervolmaakt door het uit te breiden tot iedereen en tot elke zonde. Door zijn dood aan het kruis heeft Christus alle mensen, tot broeders gemaakt in een nieuwe schepping. Zoals Jezus aan zijn kruis ging, zo kwam hij er LETTERLIJK ook weer van af! en liep zelfs met de gespreide open armen om ons te omhelzen en te ontvangen zelfs door de 2 gesloten deuren naar de Apostelen. Een krachtiger beeld C voordat hij zelfs maar een woord gesproken had is er niet. De heilige Petrus vroeg zich hardop af of deze leer niet te streng was, toen hij Jezus vroeg hoe vaak we elkaar moeten vergeven. De Heer antwoordde: Neen, zeg Ik u, niet tot zevenmaal toe, maar zeventigmaal zevenmaal. Dit betekent 'altijd'. Het is geen kwestie van de oude wiskundige wetten. Vermenigvuldig u geloof door te vergeven en dit te DELEN. Christus wil, dat wij OPNIEUW ontdekken hoe wij het kwaad moeten overwinnen door de kracht van zijn oneindige liefde. In het Onze Vader heeft Christus ons geleerd te bidden: Vergeef ons onze schuld zoals ook wij aan anderen hun schuld vergeven. Het getijdengebed van vandaag zegt, dat wanneer we het Onze Vader bidden, wij verenigd moeten zijn met elkaar en met Jezus Christus, welwillend en open om elkaar te vergeven. Dit is de enige manier waarop we de grenzeloze genade van God kunnen verkrijgen. Vergiffenis vanuit het hart vereist dikwijls oprecht geloof. Door de diepte van hun geloof zien heiligen, die hun leven in navolging van Christus hebben geleefd, vaak de noodzaak niet in om te vergeven, omdat ze zich niet beledigd voelen. Zij beseffen, dat de zonde het enige echte kwaad is. Beledigingen en laster konden hen niet raken. Laten wij vandaag ons geweten onderzoeken om te zien of we vasthouden aan enige wrok, hetzij echt of denkbeeldig. Kwam onze vergiffenis onbaatzuchtig (zonder winst oogmerk) prompt, oprecht, van ganser harte en zonder terughoudendheid? Als men u vijftigduizendmaal ergert, zo dikwijls moet u hem vergeven ... uw geduld moet de overhand hebben en de wrok doen wegslijten, voordat zij meer kwaad kan uitlokken. Makkelijk gezegd, maar door de tegenslagen voelt u zich misschien als gloeiend ijzer op een aambeeld. Bedenk dan dat dat –misschien?- deel uitmaakt voor het vormingsproces en u de kans geeft om te worden tot uw volmaakte vorm het volmaakte lichaam en geest gelijkvormig aan Christus. Kijk hoe u uw functioneren zelf nog? kan verbeteren, of dingen anders kan doen. Stel u oordeel uit in de tijd die u nog geschonken is.
F TIP! #gabiechten. Verbeter zo u zelf! C Treutel.